نوع مقاله

روانشناسی- ارتقای فردی

مدت زمان مطالعه

هشت دقیقه

نویسنده

علی شیخ‌زاده

انسان‌ها همانطور که با اثر انگشت‌هایشان متمایز می‌شوند، در جوامع بشری با خلق‌و‌خوی خویش نسبت به یکدیگر تفکیک و شناخته می‌شوند. انسان‌های مهربان به لحاظ درجه محبت، عاطفه و احساسات خویش با هم متفاوت هستند، انسان‌های تندخو و عصبی نیز در درجات این خصلت با هم تفاوت دارند، بنابراین می‌توان گفت که انسان‌ها را بر اساس خلق‌وخوی و بازتاب‌های رفتارهایشان از هم تمیز می‌دهیم و با آن‌ها به شیوه رفتاری خودشان ارتباط می‌گیریم. غالب انسان‌ها بر اساس قرابت رفتاری، سطح اجتماعی، سطح سواد، سطح تربیت، منطقه محل سکونت و سطح درآمد، همتایان خود را پیدا کرده و دایره دوستان خویش را می‌سازند، این‌گونه است که در یک مهمانی، آدم‌های شبیه به هم و یا دارای اشتراکات رفتاری، ذهنی، تربیتی و خانوادگی با یکدیگر بهتر از سایرین ارتباط گرفته و دوست می‌شوند، اما اینکه انسان‌ها دارای چه صفات رفتاری و ذاتی متفاوتی هستند، از نگاه نویسنده در مقایسه با طبیعت شناخته می‌شوند.

بدین گونه است که می‌توان گفت برخی از انسان‌ها همچون سراب هستند، از دور، نمای جذاب و مسحور ‌کننده‌ای دارند اما هرچه به آن‌ها بیشتر نزدیکتر می‌شوی، رنگ می‌بازند، کم رنگ و بی فروغ می‌شوند.

گونه دیگر از انسان‌ها همانند رود هستند و فقط از کنار تو رد می‌شوند، گاهی طغیان می‌کنند و تو را با خود همچون سیل می‌برند. کنارشان بایستی و تماشایشان کنی خوب است اما بیش از حد درگیرشان شوی ممکن است برایت خطر آفرین باشند.

انسان‌های دیگری در محیط اطراف ما زندگی می‌کنندکه شبیه جنگل هستند که اگر با آن‌ها بیش از حد قاطی شوید ممکن است درونشان گم شوید، این آدم‌ها بسیار پیچیده و تودرتو هستند.

بخشی دیگر از انسان‌ها همانند اقیانوس هستند، با قلبی بزرگ و پهنه‌ای عظیم پذیرای همه هستند اما از آن‌ها روزی باید ترسید که این انسان‌ها طوفانی شوند، آنگاه هر چیزی را درون خود می‌بلعند. اقیانوس زیبا و بی‌انتهاست اما خطرات خودش را دارد.

انسان‌های دیگری در این کره خاکی زندگی می‌کنند که همچون بهار و ابر بهاری در کنارمان هستند. دائما در حال تغییر و بارش هستند. در عین حال که باران محبت خود را به همه ارزانی می‌کنند اما دارای رفتار ثابت نیستند، دم‌دمی بودن و تغییر و دگرگونی دائم حالشان، برای بسیاری از نزدیکان قابل قبول نیست.

شکل دیگری از انسان‌ها را نیز داریم که مانند غار هستند، تاریک و ترسناک و تو نمی‌دانی که چه بهایی باید برای نزدیکی به آن‌ها بپردازی و هیچگاه نخواهی فهمید که به کدام سمت در رابطه با آن‌ها می‌روی.

انسان‌های جالب دیگری را در اطراف خود می‌بینیم که همچون کوه هستند، عده‌ای از آن‌ها به سختی بالا می‌روند تا کیفیت روزهای خود را بهبود ببخشند. این آدم‌ها استوار هستند، تکیه‌گاه خوبی محسوب می‌شوند و تو باید مراقب باشی تا اگر همچون کوه هستی، فقط پلکانی برای صعود دیگران نباشی که تو را فتح کنند.

انسان‌هایی داریم که همانند کویر هستند، خشک و لم یزرع. این آدم‌ها خیرشان به کسی نمی‌رسد و جوانه‌ای در کنارشان نمی‌روید.

انسان‌هایی در این جهان می‌بینید که مانند آسمان هستند، شفاف و شیشه‌ای و بی ریا و تا بی انتها همراهی‌ات می‌کنند، نه سقف دارند و نه انتها و تورا برای پرواز و اوج گرفتن کمک می‌کنند.

گونه دیگری از انسان‌ها را شاهد هستیم همچون چشمه، جوشان و مایه خیر و برکت هستند و بی‌هیچ چشم‌داشتی برای همنوع خود می‌جوشند و منتی بر کسی ندارند.

و در نهایت برخی انسان‌های دیگر همچون زلزله هستند و با هربار حضورشان تمام ساختار وجودی اطراف خود را می‌شکافند، برخی همچون صاعقه هستند، ضربه خود را زده و محو می‌شوند و عده‌ای همچون سایه هستند، در واقع هستند اما گویی نیستند، بودنشان را حس می‌کنی اما هرگز نمی‌توانی دستانشان را لمس کنی.

و چقدر زیبا گفت مرحوم حسین پناهی که: تنهاییم را با دیگران تقسیم نخواهم کرد، چون یکبار کردم چندین برابر شد...

برای بهزیستن، مطالعه دو کتاب از مجموعه کتاب‌هایم را به شما توصیه می‌کنم :

1- بازیگر زندگی

2- تابوشکن

  به سلامت ...